Jeżeli znajdziemy się w sytuacji, że będziemy musieli resuscytować,  czyli przywracać tętno i oddech na polu walki, powinniśmy: (pacjent urazowy)

1.       1. Bezpieczeństwo –  żebyśmy mogli przystąpić do jakiejkolwiek pomocy w rejonie musi być bezpiecznie (w miarę możliwości);

2.       2. Wstępna ocena poszkodowanego

- wygląd ogólny poszkodowanego (szukamy wszelkiego rodzaju ran, krwotoków i tamujemy);

- sprawdzamy stan świadomości (rozpoczynamy od nawiązania kontaktu słownego, niereagujący może odpowiadać na bodźce bólowe – najprostszym sposobem jest silny ucisk własnym paznokciem na płytkę paznokciową ofiary lub uszczypnięcie mięśnia czworobocznego na karku);

- czynności życiowe, a w szczególności: drożność dróg oddechowych – które u pacjentów urazowych udrażniamy unosząc żuchwę do góry (nie całą głowę); oddychanie – sprawdzamy przez nachylenie się nad twarzą poszkodowanego i słuchamy, liczymy oddechy przez 10 sekund. W tym czasie powinniśmy usłyszeć 2-3 oddechy; krążenie – sprawdzamy na tętnicy szyjnej i promieniowej przez 10 sekund. W tym czasie powinniśmy wyczuć 10-18 uderzeń.

(PACJENT NIE REAGUJE I NIE MA ODDECHU PRZYSTĘPUJEMY DO RESUSCYTACJI)

3.       3. Masaż serca

- lokalizujemy środkową część klatki piersiowej;

- układamy nasadę dłoni na środku mostka dołączając drugą rękę;

- klękamy obok klatki piersiowej ratowanego i wyprostowanymi rękami uciskamy mostek na głębokość 1/3 grubości ciała poszkodowanego;

- wykonujemy 30 takich uciśnięć  (około 100 uciśnięć/min.);

- wykonujemy 2 wdechy (ok. 1 s każdy), tak aby przy każdym klatka piersiowa podniosła się i opadła.

- powtarzamy cykl.

Prowadzoną w ten sposób akcję resuscytacyjną możemy przerwać jedynie w celu kontroli objawów zachowanego krążenia, jeśli poszkodowany zacznie się poruszać lub oddychać.