SWD (Snajperskaja Wintowka Dragunowa) nazywany "Dragunow" jest to radziecki samopowtarzalny karabin wyborowy wprowadzony do uzbrojenia w 1961r. Broń zastąpiła przestarzałe karabiny powtarzalne Mosin wz. 1891 w wersji wyborowej. SWD strzela nabojem 7,62x54R, zasilanie odbywa się z dwurzędowego magazynka łukowego o pojemności 10 naboi. Standardowa luneta PSO-1 posiada powiększenie 4x, zastosowano również mechaniczny celownik krzywkowy z nastawami do 1200m ze szczerbinką typu otwartego. SWD działa zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy, zastosowano tłok gazowy o krótkim skoku, ruch tłoka jest przenoszony na suwadło za pomocą popychacza. Broń posiada mechanizm spustowy umożliwiający prowadzenie ognia pojedynczego, dźwignia bezpiecznika znajduje się z prawej strony komory zamkowej. Co ciekawe naboje 7,62x54R niezbyt dobrze nadają się do broni samopowtarzalnej zasilanej z magazynka, ze względu na wystającą kryzę (może zachodzić zjawisko zachodzenia kryz na siebie powodujące zacięcia), jednak magazynek SWD jest na tyle dobrze wykonany, że zjawisko to nie zachodzi w jego przypadku. Aby uzyskać najlepszą celność karabin powinien być zasilany nabojem 7,62x54R w specjalnej odmianie 7N1 lub 7N14. Kolba stała posiada poduszkę podpoliczkową, lufa zakończona jest szczelinowym tłumikiem płomieni. Standardowo łoże i kolba są drewniane, jednak w późniejszych odmianach zaczęto stosować tworzywa sztuczne. Pierwsze wersje "Dragunowa" posiadały zaczep do mocowania bagnetu, później zrezygnowano z niego na rzecz zaczepu do mocowania dwójnogu. Na podstawie standardowej wersji skonstruowano karabin wyborowy SWD-S z drewnianą kolbą odejmowaną, SWDS z metalową kolba składaną na prawy bok komory zamkowej, SWU w układzie bez kolby właściwej (bull-pup) oraz SWU-A w układzie bez kolby właściwej z mechanizmem spustowym umożliwiającym prowadzenia ognia ciągłego. Polska modernizacja tego karabinu wyborowego to SWD-M, w odróżnieniu od SWD posiada on lufę z grubszymi ściankami, standardowo montowany dwójnóg oraz celownik optyczny LD-6 o powiększeniu 6x. SWD posiada dobrą niezawodność oraz niezłą szybkostrzelność. Największa wada tego karabinu wyborowego to sposób rozkładania, otóż karabin rozkładany jest poprzez odłączenie pokrywki która stanowi górną część komory zamkowej. Rozwiązanie takie wymusza zastosowanie bocznego montażu lunety.

Nie ma co mowic-swd jest do dzis bardzo ceniony! Nawet uzywam repliki do zabawy.

Właśnie SWD dużo traci standardowym celownikiem, choć teraz są dostępne już lepsze o większym powiększeniu. Oczywiście też strzelcy używają standardowej amunicji, która jest niedokładna. Własna amunicja i lepszy celownik a znajdzie się niejeden "Panamczyk" który pobije dużo nowoczesnych karabinów.

Właśnie piękna litaracka opowieść pana Czerwińskiego .Weźmy pod uwagę ,że autor czasem wymyśla sam te historie ,o czym sam mówił w jednym z wywaidów ,lub przynajmniej je ubarwia . A to prawda,ze zwykłe ŁPS są do dupy na 100m potrafią zrobić rorzut ponad 80mm po oddaniu już 15 strzałow w czasie 20min.Troche wysoki reżim ognia ,ale w sytuacji walki może być nawet większy co wyklucza już niszczenie celów punktowych na większych dystansach.CELEWNYJE PATRONY robią już ładne skupienie na 100m nawet przy lekko zabrudzonej lufie wyciskają 1MOA w 4 strzałowej serii.Poza tym montaż optyki jak i ona sama nie pozwala wyciągnąć wszystkich możliwości tego karabinu.

Sprecyzuj o jakie lunety chodzi, na jaka broń i o jakie jednostki chodzi-bo jednostki mają różny sprzęt, ale pojedyncze sztuki. WP ma strasznie dużo starych lunet, ale to już przeżytek. Zaczęły się pojawiać w jednostkach o charakterze specjalnym lunety Zeiss i Schmidt & Bender,ale modeli nie znam. Jeśli chodzi o lunety obserwacyjne to kilka sztuk jest w wojsku (chyba).