Balistyka zewnętrzna zajmuje się mechaniką lotu pocisków strzeleckich, artyleryjskich, rakietowych, bomb lotniczych itp. po utraceniu przez nie więzi z układami miotającymi (lufą, wyrzutnią, samolotem). Głównym jej zadaniem jest określanie współrzędnych toru i chwilowych prędkości środka masy pocisków wystrzeliwanych (startujących) pod danym kątem rzutu ze znaną prędkością początkową. Na podstawie współrzędnych toru określa się m.in. donośność pocisków lub miejsca (punkty) ich spotkania z celem. Pomocnicze działy balistyki zewnętrznej zajmują się badaniem wpływu różnych czynników (kształt pocisku, prędkość lotu, gęstość i wilgotność atmosfery, wiatr itp.) na siły i momenty, determinujące warunki lotu, oraz ruchami pocisków (obroty, wahania) wokół środka masy, warunkującymi stateczność (stabilizację obrotową lub brzechwową lecących pocisków.
Początkowo balistyka zewnętrzna zajmowała się lotem pocisków niekierowanych i nie napędzanych na torze (głównie strzeleckich i artyleryjskich). Obecnie przedmiotem jej zainteresowań jest również lot pocisków rakietowych (niekierowanych i kierowanych), startujących zarówno z naziemnych (nawodnych) jak i lotniczych wyrzutni. Nieco ubocznym przedmiotem jej zainteresowań są też zagadnienia, związane z lotem pocisków wystrzeliwanych z broni palnej myśliwskiej (kulowej, śrutowej) i sportowej, a także strzał, bełtów, dysków, oszczepów itp., miotanych ręcznie lub za pomocą urządzeń neurobalistycznych i innych.
Metody i wyniki badań balistyki zewnętrznej wykorzystywane są w projektowaniu pocisków i przyrządów celowniczych, do opracowywania zasad (instrukcji) strzelania i tabel strzelniczych, oceny rozrzutu itp. Praktycznym wykorzystaniem balistyki zewnętrznej do określania sposobów i dokładności strzelań zajmuje się wydzielona z niej, ale ściśle z balistyką zewnętrzną związana, teoria strzelania. Znamienne dla teorii strzelania jest posługiwanie się w dużym stopniu metodami statystycznymi m.in. do określania (przewidywania) prawdopodobieństwa trafienia pocisków w cel, skuteczności rażenia celów pojedynczych czy grupowych o określonej wrażliwości, liczby pocisków (strzałów) niezbędnych do obezwładnienia danego celu