Balistyka końcowa zajmuje się ostatnią fazą ruchu pocisków, rozpoczynającą się w chwili spotkania pocisku z celem lub zainicjowania jego rozcalania (wybuchu). Głównym zadaniem balistyki końcowej są badania zjawisk i procesów związanych z uderzeniowym oraz wybuchowym działaniem pocisków lub ich zespołów bojowych na różne cele. Dotyczą one m.in. wnikania pocisków w napotkane przeszkody i przenikania przez nie, detonacji ładunków wybuchowych, rażącego działania powybuchowych fal uderzeniowych i strumieni kumulacyjnych, wytwarzania i napędzania odłamków (podpocisków) oraz skuteczności ich działania na cele żywe, opancerzone i inne. Ważnym i ciągle aktualnym zadaniem balistyki końcowej jest badanie przebijalności grubych przeszkód (płyt) przez wyspecjalizowane pociski przeciwpancerne uderzeniowe i kumulacyjne oraz wytwarzane i napędzane wybuchem ukierunkowanym. Do zakresu zainteresowań balistyki końcowej bywa też zaliczane działanie pocisków (zespołów bojowych) zapalających, dymnych, oświetlających a nawet amunicji niekonwencjonalnej (jądrowej, chemicznej, biologicznej).
Szeroki zakres zadań balistyki końcowej oraz różnorodność badanych obiektów i stosowanych metod badawczych sprawiają, że jest to dziedzina wybitnie interdyscyplinarna i niezbyt jeszcze spójna. Jednocześnie z racji wyjątkowo dużej dynamiki, krótkotrwałości i złożoności odnośnych zjawisk i procesów, badania balistyki końcowej są stosunkowo trudne i kosztowne, a niektóre ich wyniki bywają mało dokładne. Niezadowalająca jest zwłaszcza interpretacja fizyczna wielu stwierdzanych w praktyce badawczej efektów działania pocisków.