Do lat 80. uzbrojenie sowieckich oddziałów specjalnych stanowiły głównie karabiny AKM przystosowano do montażu tłumików dźwięku i strzelające specjalną wersją amunicji 7,62 x 39 mm z ciężkim pociskiem. Coraz większe rozpowszechnienie kamizelek kuloodpornych sprawiło że taka broń mogła okazać się nieskuteczna. Dlatego w ZSRR rozpoczęto prace nad specjalną amunicją o dużej przebijalności, optymalizowana do stosowania w broni wytłumionej. Efektem tych prac był nabój 9 x 39 mm SP5. Po skonstruowaniu nowej amunicji rozpoczęto projektowanie zasilanej nią broni: karabinu wyborowego WSS Wintoriez i automatycznego AS Wał.
WSS Wintoriez jest zasilany specjalną amunicja 9 x 39 mm z ciężkim, ważacym 16 g pociskiem SP5 (zwykły) lub SP6 (przeciwpancerny z rdzeniem z węglika wolframu). Nabój ze snajperskim pociskiem SP5 daje na 100m skupienie serii 5 pocisków w kole o średnicy 70mm. Pocisk SP6 jest w stanie przebić z odległości 100 m większość kamizelek kuloodpornych lub 6 mm płytę stalową, pociski przeciwpancerne są jednak mniej celne niż snajperskie SP5. Teoretyczny zasięg karabinu wynosi 300-400 m, jednak w praktyce sprowadza się do mniej niż 300 m z uwagi na balistykę ciężkiego i wolnego pocisku.
WSS Wintoriez jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z długim skokiem tłoka gazowego. Zamek ryglowany przez obrót (6 rygli). Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Przełącznik ma postać kołka przechodzącego w poprzek komory zamkowej, dźwignia bezpiecznika znajduje się po lewej stronie komory zamkowej. Lufa gwintowana, z otworami w końcowej części, współpracuje z integralnym tłumikiem dźwięku. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika krzywiznowego osadzonych na tłumiku dźwięku. Maksymalna nastawa celownika to 400 m, nastawy co 25 m. Tak gęste nastawy są konieczne z uwagi na właściwości balistyczne pocisku zastosowanego w naboju SP6 (tor lotu jest podobny do pociski z naboju .22 LR). Z lewej strony komory nabojowej znajduje się szyna (na jaskółczy ogon powszechnie stosowana w krajach byłego Układu Warszawskiego) służąca do mocowania celownika optycznego, kolimatorowego lub noktowizyjnego. Najczęściej używana w armii jest odmiana celownika PSO-1 (4x24 z SWD) - PSO-1-1 i nocny celownik 1PN51 (NSPU-3) . Dla KGB stosowano celownik dzienny 1P43 i nocny MENP-1. Kolba stała, drewniana, może być szybko odłączona. Do broni zbudowano też futerał o kształcie niewielkiej walizki (wymiary 450 x 370 x 140 mm) umożliwiający jej skryte przenoszenie - po rozłożeniu broni na trzy części.
Nie szkodzi, zainteresowani znajdą sprostowanie
Broń ciekawa i przeznaczona do konkretnych zadań (przebić kamizelkę. Myślę że była tworzona z myślą o krótkich dystansach więc niekorzystna balistyka na dalsze dystanse nie powinna być roztrząsana. Pewnie lepiej by wypadała z długą lufą, ale straciłaby swą mobilność. Mechanizm niezawodny no i ogólnie całość przypomina starą dobrą szkołę ZSRR. Z optyki bym tu zrezygnował (oprócz niektórych zadań na rzecz kolimatora z lekkim przybliżeniem, ale broń straciłaby swój urok.
Jest ona używana również przez niektóre oddziały AT (rosyjskie )jako broń szturmowa.Jako ciekawostkę napiszę ,że w czasie wojny w czeczeni była to bardzo pożądana broń i jej cena dochodziła do 5000 dolarów za sztukę.
Odpowiedz:
Tematy łącznie: 112 Posty łącznie: 395 Użytkownicy łącznie: 75 Obecnie online jest (zarejestrowanych użytkowników): Nikt
Postaw piwko jak podoba Ci się stronka
MATERIAŁY DO POBRANIA PO ZALOGOWANIU NA STRONIE
Pomoc SNAJPERÓW na forum!
snajper, strzelec wyborowy, porady, zdjęcia, forum!
ciekawe wątki na forum, zdjęcia, maskowanie